Κρίσιμη μάζα, Ακασικά Αρχεία και Μορφογενετικά Πεδία (1)

Εκεί που κρύβονται το μέλλον και οι σκέψεις ! Αναρωτηθήκατε ποτέ τί απέγιναν οι σκέψεις σας ή από πού σας ήρθε μια φαεινή ιδέα; Οι αρχαίες μυστικές παραδόσεις μιλούν για τα «Ακασικά Αρχεία» και οι σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν...

Το Πείραμα

Τα πιθηκάκια ζούσαν στο φυσικό τους περιβάλλον υπό τη στενή παρακολούθηση κάποιων επιστημόνων που συχνά τα τάιζαν με τον αγαπημένο τους μεζέ: νόστιμες γλυκοπατάτες. Μια  μέρα, κάποιες γλυκοπατάτες κύλησαν στα ρηχά νερά ενός κοντινού ποταμού και σιγά-σιγά ξεπλύθηκαν. Ένα πιθηκάκι αποφάσισε να φάει αυτές τις ξεπλυμένες γλυκοπατάτες, που προφανώς τις βρήκε καλύτερες, γιατί και την άλλη μέρα πήγε μόνο του και τις ξέπλυνε. καθώς οι μέρες κυλούσαν, κάποια από τα νεαρότερα μέλη της φυλής αποφάσισαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Τελικά, ύστερα από ένα διάστημα, ολόκληρος ο  πληθυσμός των πιθήκων πήγαινε στο ποτάμι και ξέπλενε τις γλυκοπατάτες του. Οι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν, αλλά η έκπληξή τους έγινε τεράστια επιστημονική απορία, όταν πληροφορήθηκαν πως την ίδια περίοδο κι ένας άλλος πληθυσμός πιθήκων, σε ένα εντελώς απομακρυσμένο νησί άρχισε επίσης να πλένει τις πατάτες του.

Τι σήμαινε αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πως μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Οι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι, πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. Όπως αποκαλύφθηκε, ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας – είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα, είτε άνθρωποι – υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας.

Τα Ακασικά Αρχεία

Το μυστικό βρίσκεται στην «κρίσιμη μάζα», δηλαδή στον αριθμό των πρωτοπόρων. όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται. τα μυστηριώδη «Ακασικά Αρχεία» … Με ποιο τρόπο όμως μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους;; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν.

Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν. Σας φαίνεται παράξενο αυτό; Κι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Κέμπριτζ, Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες – είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες, είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA  - είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτε δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν «πεθάνει». Μπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί. Το ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. εμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως, έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε;; Χάνετε άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου;; Κι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν;

Για τον Ρούπερτ Σελντρεϊκ, αλλά και για την αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς: Τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίσθηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Ακασικά Αρχεία» !

Υπάρχουν πράγματι αυτά τα αρχεία; Κι αν ναι, πού βρίσκονται;;

Σίγουρα όχι σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο στη Γη ή κάπου στο Διάστημα, αλλά μάλλον σε έναν αιθερικό και άυλο χώρο, ένα νοητικό πεδίο. Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν, από τα υπερσμήνη γαλαξιών έως την ταπεινότερη αμοιβάδα, καταγράφεται σ’ αυτά τα αιθερικά αρχεία, στα οποία καταγράφονται επίσης κι όλες οι σκέψεις όλες οι ιδέες και οι πράξεις μας. Αυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Οι μύστες, όμως, και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν συνειδητά με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες.

Ο Έντγκαρ Κέισι

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Έντγκαρ Κέισι, ο «κοιμώμενος προφήτης». Ο άνθρωπος αυτός άφησε εποχή στα μέσα του 20^ου αιώνα με τις ξεχωριστές του ικανότητες: Μπορούσε να πέφτει σε ένα είδος αυτοΰπνωσης και να δίνει σωστές απαντήσεις στις πιο απίθανες ερωτήσεις, όπως η προηγούμενη ζωή κάποιου ή τα γεγονότα που έγιναν η αιτία για τον καταποντισμό της Ατλαντίδος. Μπορούσε επίσης να κάνει διάγνωση ασθενειών ακόμα και για πρόσωπα που δεν είχε συναντήσει ποτέ του και να προτείνει απόλυτα αποτελεσματικές θεραπείες στηριγμένες σε βότανα και φυσικές μεθόδους. Κι όμως, ο ίδιος ως άτομο είχε μέτριες γνώσεις. Από πού, λοιπόν, αντλούσε αυτόν τον ανεξάντλητο πλούτο πληροφοριών;; Ακόμα κι εκείνος αναρωτιόταν γι’ αυτό.

Η απάντηση δόθηκε σε μία από αυτές τις αυτοϋπνωτιστικές συνεδρίες του: τις πληροφορίες για το παρελθόν της ανθρωπότητας ή των συγκεκριμένων ανθρώπων που του ζητούσαν βοήθεια, καθώς και τα στοιχεία για τη διάγνωση ασθενειών και την ενδεδειγμένη θεραπεία, τα έπαιρνε όλα από την ίδια πηγή: από τα Ακασικά Αρχεία.

Ο Έντγκαρ Κέισι δεν είναι ο μόνος που είχε επαφή με αυτή τη συμπαντική βιβλιοθήκη πληροφοριών. Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μαζί της, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Έτσι συνηθίζουμε να λέμε ότι «μας κατέβηκε μια φαεινή ιδέα», χωρίς να αναρωτιόμαστε από πού, αλήθεια, μας κατέβηκε;; Πού υπήρχε;;

Η επικοινωνία με τα Ακασικά Αρχεία εξηγεί επίσης και το γιατί «τα μεγάλα πνεύματα συναντιώνται», δηλαδή τις πρωτότυπες ιδέες μας, που με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι τις έχει ταυτόχρονα και κάποιος άλλος.

Το φαινόμενο των Μορφογενετικών Πεδίων

Ο Ρούπερτ Σέλντρεϊκ υποστηρίζει ότι οι ομοειδείς σκέψεις ή πληροφορίες δημιουργούν τα Μορφογενετικά Πεδία, τα οποία δεν είναι  παρά ένα κοινό σημείο μέσα στη μεγάλη δεξαμενή συμπαντικής μνήμης, όπου συγκεντρώνονται οι ομοειδείς πληροφορίες. Έτσι, οι φυσικοί επιστήμονες τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται από τα δικά τους ξεχωριστά Μορφογενετικά Πεδία, το ίδιο και οι δάσκαλοι, οι κληρικοί, οι έφηβοι, οι διάφορες φυλές και τα μέλη κάθε οικογένειας: έχουν κι αυτοί τα δικά τους. Αυτό εξηγεί για παράδειγμα, το φαινόμενο του συντονισμού που κάνει δυο ανθρώπους να έχουν την ίδια έμπνευση ταυτόχρονα ή δύο περιοδικά που κυκλοφορούν με παρόμοιο εξώφυλλο την ίδια περίοδο. Έχει συμβεί συχνά επίσης, δύο εφευρέτες να κάνουν την ίδια εφεύρεση, επειδή και οι δύο αναζητούσαν το ίδιο είδος ευρεσιτεχνίας και έτσι είχαν συντονιστεί με το ίδιο Μορφογενετικό Πεδίο, δηλαδή με την ίδια «περιοχή» των αιθερικών αρχείων από όπου άντλησαν την ίδια πληροφορία. θα μπορούσε, επίσης, ο ένας από τους δύο να βγήκε πρώτος τη σχετική πατέντα, αλλά η σκέψη του, που καταγράφηκε στη «συμπαντική βιβλιοθήκη», ήταν πλέον διαθέσιμη σε οποιονδήποτε ήταν στραμμένος προς την ίδια κατεύθυνση. Έτσι, ο δεύτερος εφευρέτης θα μπορούσε να βρει ευκολότερα τη λύση ή και να την πάρει, «κλέβοντας» κατά κάποιον τρόπο, τη σκέψη του συναδέλφου του, χωρίς κανείς από τους δύο να το γνωρίζει. Μάλιστα, μπορεί να βρίσκονται στις δύο άκρες του κόσμου και να αγνοούν πλήρως ο ένας την ύπαρξη του άλλου.

Η «Ιδεόσφαιρα»

 Τα συμπαντικά αρχεία της σκέψης μας που κάνουν το μυαλό μας να συντονίζεται με το νου κάποιου άλλου, περιγράφονται κι από έναν άλλο επιστήμονα, τον Χένρι Ριντ,  καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον των ΗΠΑ, ο οποίος μιλάει για την «Ιδεόσφαιρα», θυμίζοντας λίγο τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα. Κατά τον Ριντ, η Ιδεόσφαιρα είναι ένα πεδίο καθαρής συνείδησης που υπάρχει παντού στο σύμπαν και το οποίο φιλοξενεί όλες τις ιδέες. Με αυτόν τον χώρο είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Έτσι, όταν μια φαεινή ιδέα «πέφτει» από την Ιδεόσφαιρα και «προσγειώνεται» στο νου ενός ανθρώπου που αναζητάει κάτι σχετικό με το περιεχόμενο της ιδέας αυτής, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα εμφανιστεί και στο νου και κάποιου άλλου που επίσης έχει στραμμένη την προσοχή του προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτό το φαινόμενο έχουν υπόψη τους πολλά στελέχη επιχειρήσεων που εφαρμόζουν τον κανόνα: «αν έχεις μια καλή ιδέα, σπεύσε να την υλοποιήσεις χωρίς καθυστέρηση, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, θα σε προλάβει κάποιος άλλος!».

Οι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν αυτά τα περιστατικά απλές συμπτώσεις, αλλά δεν είναι. Πρόκειται για συμπαντικούς νόμους και μυστικές συγχρονικότητες που σχετίζονται με τα αιθερικά αρχεία της σκέψης. Φαίνεται ότι κι αυτός ακόμα ο Αϊνστάιν είχε παρόμοιες απόψεις, αφού είπε κάποτε πως, αν δεν είχε αναπτύξει εκείνος τη θεωρία της σχετικότητας, θα το έκανε κάποιος άλλος, γιατί η ιδέα «βρισκόταν στον αέρα».

καλλιόπη

ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΘΕΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ.

Οι ημέρες της εβδομάδος, πριν αλλοιωθεί από το ισχύον εκκλησιαστικό σύστημα τον 4ο αιώνα, το όνομα και το νόημα τους, ήταν αφιερωμένες από τους Ρωμαίους, (οι οποίοι κράτησαν την Ελληνικήν τους χαρακτηριστική αφιέρωση), στο Ηλιακό πλανητικό μας σύστημα και στους αντίστοιχους θεούς. Έτσι οι σημερινές, κατά το πλείστον αριθμητικές ονομασίες, οι οποίες δεν σημαίνουν τίποτε, είχαν τις ακόλουθες ονομασίες και αφιερώσεις:

ΚΥΡΙΑΚΗ: (Λατινικά dies Solis «ημέρα του Ηλίου»): Αφιερωμένη στον Ήλιο και κατ’ επέκτασιν στον θεό Απόλλωνα.

ΔΕΥΤΕΡΑ: (Λατινικά dies Lunae «ημέρα της Σελήνης»): Αφιερωμένη στην Σελήνη και κατ’ επέκτασιν στην θεά Άρτεμιν.

ΤΡΙΤΗ: (Λατινικά dies Martis «ημέρα του Άρεως»): Αφιερωμένη στον πλανήτη Άρη και κατ’ επέκτασιν στον θεό Άρη.

ΤΕΤΑΡΤΗ: (Λατινικά dies Mercuri «ημέρα του Ερμή»): Αφιερωμένη στον πλανήτη Ερμή και κατ’ επέκτασιν στον θεό Ερμή.

ΠΕΜΠΤΗ: (Λατινικά dies Jovis «ημέρα του Διός»): Αφιερωμένη στον πλανήτη Δία και κατ’ επέκτασιν στον θεό Δία.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: (Λατινικά dies Veneris «ημέρα της Αφροδίτης»): Αφιερωμένη στον πλανήτη Αφροδίτη και κατ’ επέκτασιν στην θεά Αφροδίτη.

ΣΑΒΒΑΤΟΝ: (Λατινικά dies Saturni «ημέρα του Κρόνου»): Αφιερωμένη στον πλανήτη Κρόνο και κατ’ επέκτασιν στον Κρόνο.

Εξ’ αυτών, το εκκλησιαστικό σύστημα κράτησε εκτός αρίθμησης τις ημέρες του Σαββάτου και της Κυριακής, τις μετονόμασε στα πρώτα χρόνια της επιβολής του χριστιανισμού σε dies Sambati και dies Dominica, και τις αφιέρωσε στους δικούς του θεούς.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)

Περί Ηθικής - Το "δαιμόνιο" του Σωκράτη

Οι θεωρητικές μελέτες των ιδεών της παραδοσιακής μύησης δεν αποσκοπούν απλώς στην απόκτηση πολυμάθειας, ή στην δημιουργία φιλοσόφων και ικανών συζητητών. Η εμβάθυνση στις πνευματικές αλήθειες έχει ως στόχο (έναν από τους πολλούς, γιατί υπάρχουν και άλλοι), την δυνατότητα της ρύθμισης της συμπεριφοράς μας και την τελειοποίησή μας, σε ηθικό επίπεδο. Όταν όμως αναφέρουμε τον όρο «ηθική», καθόλου δεν εννοούμε τους εθιμικούς ηθικούς κανόνες, της εκάστοτε κοινωνίας και της εκάστοτε εποχής. Η πραγματική ηθική είναι μάλλον η υπέρβαση αυτών των μηχανικών κανόνων. Η υπέρβασή τους προς την κατεύθυνση του ανώτερου εαυτού και όχι προς την κατεύθυνση των αχαλίνωτων ενστίκτων,  του χωρίς όρια εγωισμού.

Η «ηθική» της κοινωνίας βασίζεται στην μηχανική τήρηση κανόνων και όσο περισσότερο αυτοί εσωτερικεύονται, τόσο καλύτερα εφαρμόζονται. Αν δεν εσωτερικευτούν αρκετά, υπάρχει και η αστυνομία. Η εσωτερίκευση αυτών των κανόνων δημιουργεί μια «κοινωνικής προέλευσης φωνή της συνείδησης», που επιφυλάσσει τις αντίστοιχες ενοχές στους παραβάτες των επιταγών της.

Η ρήξη με τους κοινωνικούς αυτούς κανόνες είναι η προϋπόθεση για την δημιουργία μιας ευκαιρίας συνειδητής και πραγματικής ηθικής. Ή μιας ευκαιρίας για την ηθική πτώση. Ο πραγματικά ηθικός άνθρωπος ακολουθεί την αληθινή φωνή της συνείδησής του και όχι τα κοινωνικά «πρέπει».

Δεν αποφεύγει όμως τους συμβιβασμούς, διότι έτσι προστατεύεται από πολλές περιττές συγκρούσεις με ανθρώπους χαμηλότερου συνειδησιακού επιπέδου, που αναστατώνονται όταν έρχονται σε επαφή με ταχύτερες δονήσεις. Ειδάλλως τον περιμένει ο σταυρός, ή το κώνειο, γιατί σε θέσεις ισχύος συνήθως βρίσκονται τέτοιοι άνθρωποι και όσοι κινούνται με ταχύτητα στον δρόμο της εξέλιξης, πρέπει να κρατούν την απαραίτητη μυστικότητα, να παίζουν και λίγο «θέατρο», προκειμένου να φυλάξουν τα νώτα τους.

Επειδή ο πραγματικά ηθικός άνθρωπος λειτουργεί συνειδητά, δεν μετανοεί για τις αποφάσεις του, δεν παλινδρομεί ανάμεσα σε διλήμματα, συνεπώς είναι «αδίστακτος», επειδή ακολουθεί τον ανώτερο εαυτό του χωρίς δισταγμούς. Αδίστακτος όμως μπορεί να είναι και ένας εγκληματίας, όταν έχει σβήσει από μέσα του την φωνή της πραγματικής του συνείδησης, ή έστω την εξωτερική ηθική της κοινωνίας, διότι ακολουθεί με την ίδια, ή πολύ συχνά με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, όχι τον ανώτερο εαυτό του, αλλά το τερατώδες και καταστροφικό εγώ του.

Η μύηση μας διδάσκει τους πρακτικούς τρόπους εξισορρόπησης των διάφορων λειτουργιών του όντος μας. Η ηθική πτώση πάντοτε προκαλείται από μια ανισορροπία μέσα μας. Κάποια ιδιότητα λείπει, ή βρίσκεται σε μεγαλύτερη αναλογία από την απαιτούμενη και αυτό έχει άμεσες συνέπειες στην ποιότητα του χαρακτήρα μας.

Φανταστείτε έναν άνθρωπο πολύ ενεργητικό. Αν δεν το προσέξει αυτό το χαρακτηριστικό, κινδυνεύει να το δει να εκφυλίζεται σε επιθετικότητα. Και η επιθετικότητα αυτή δεν μπορεί παρά να εξυπηρετήσει τον εγωισμό του και την επιβολή σε άλλους των κατώτερων ενστίκτων του. Αν όμως την επιθετικότητα αυτή την «μπολιάσει» με μια ποσότητα ανοχής και επιείκειας, τότε θα την δει να μετατρέπεται ευγενή ενεργητικότητα, καθώς και σε ικανότητα προστασίας του εαυτού του και των συνανθρώπων του.

Ανάμεσα στο ανώτερο εγώ, από την μια πλευρά και στο κατώτερο εγώ των ενστίκτων, αλλά και του εξωτερικού κόσμου - που ασκεί και αυτός μια επιρροή ενισχυτική προς την δράση του κατώτερου εγώ, διότι είναι ο κόσμος της πλάνης και της πτώσης, υπάρχει η συνειδητή προσωπικότητά μας. Εκεί παίζεται το παιχνίδι της ισορροπίας. Όλες οι λειτουργίες πρέπει να είναι ομαλά ανεπτυγμένες και να εκδηλώνουν τις θετικές τους όψεις, ώστε η προσωπικότητά μας να ανακαλύψει το «μαγικό κλειδί», που επιτρέπει το άνοιγμα των πυλών στις ανώτερες επήρειες, αλλά και να δώσει την απαραίτητη σημασία και σεβασμό στις εκκλήσεις για εκπλήρωση, που της απευθύνουν τα κατώτερα ένστικτα, το υποσυνείδητό της και η κοινωνία.

Ο καθημερινός μας εαυτός, η τρέχουσα συνειδητότητά μας, η προσωπικότητά μας, ο χαρακτήρας μας, είναι ο χώρος στον οποίο πρέπει να συναντηθούν οι πνευματικές ακτίνες του ανώτερου εαυτού μας και οι ανάγκες του κατώτερου. Αν καταφέρουμε να τα ισορροπήσουμε όλα αυτά, χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις, τότε θα έχουμε επιτύχει την εκδήλωση της πραγματικής ηθικής, η οποία όμως συχνά φαντάζει σαν έλλειψη ηθικής, γιατί δεν συμμορφώνεται προς τους υπάρχοντες κανόνες της εκφυλισμένης κοινωνίας μας. Εξ’ ου και η ανάγκη της τήρησης του κανόνα της μυστικότητας.

Για να μπορέσει να εκδηλωθεί αυτή η ισορροπία, θα πρέπει οι δυνάμεις της προσωπικότητάς  μας να λειτουργούν ομαλά, να έχουν ωριμάσει, να έχουν χειραφετηθεί από την υπνωτική επίδραση της κοινωνίας και των διάφορων «λαμπερών» επιδιώξεών της, διότι τα «πυροτεχνήματα» γοητεύουν μόνο τα παιδιά.

Την ισορροπία αυτή θα την νοιώσουμε να εκδηλώνεται μέσα μας σαν μια αίσθηση, που μπορούμε να την αποκαλέσουμε «φωνή της πραγματική συνείδησής μας», σε αντίθεση με την ψευτοφωνή της συνείδησής μας, που δεν είναι παρά η φωνή των ηθών και των εθίμων, ο φόβος του «τί θα πει ο κόσμος», ή ακόμα χειρότερα, οι μηχανισμοί της αυτοδικαιολόγησής μας.

Η πραγματική λοιπόν φωνή της συνείδησής μας, προερχόμενη από το άνω και εναρμονιζόμενη με μαεστρία με το κάτω, εκδηλώνεται σαν μια «αίσθηση». Δεν είναι ακριβώς συναίσθημα και σίγουρα δεν είναι διανοητικό συμπέρασμα ή οι κανόνες συμπεριφοράς. Εκδηλώνεται μέσα στην «καρδιά» και όχι στον νου. Έχω όμως την αίσθηση και αυτό το λέω με κάποια επιφύλαξη, ότι το σώμα είναι πολύ πιο κοντά στην ακτίνα που κατέρχεται από την «πνευματική καρδιά», από ότι ο νους.

Οι αντιδράσεις του σώματος έχουν μια ασυνήθιστη ειλικρίνεια, ενώ αυτές του νου μπορεί να χαρακτηρίζονται από απίστευτη πανουργία. Όταν δεν συμπαθούμε έναν άνθρωπο το σώμα μας π.χ. θα κάνει μια ασυναίσθητη κίνηση για να απομακρυνθεί από αυτόν, ο νους μας όμως μπορεί να αναπτύξει τις πιο ευφυείς δικαιολογίες που θα τις ζήλευε και ο μεγαλύτερος ψεύτης.

Αν καταφέρουμε να αναπτύξουμε και να εντοπίσουμε μέσα μας την «αίσθηση» αυτή (βρίσκεται στην περιοχή του στήθους και αντιστοιχεί στο Τιφερέτ, που αντιπροσωπεύει την «καρδιά», αντανάκλαση στην καθημερινή μας συνείδηση των επιθυμιών του ανώτερου εαυτού μας), τότε θα έχουμε στη διάθεσή μας ανά πάσα στιγμή έναν ανεκτίμητο σύμβουλο, ένα «δαιμόνιο», παρόμοιο με αυτό του Σωκράτη.

Θαλής 6/8/2007 από την Ιστοσελίδα
Παραδοσιακή Μύηση & Εσωτερισμός

Τί είναι η Ομαδική Ψυχή - "Εγρηγορός"

Ένα «εγρηγορός» (αυτό το οποίο γρηγορεί και επιτηρεί άγρυπνα – ένας φρουρός, ένας βοηθός), είναι ένας ενεργειακός ψυχικός οργανισμός, που συνδέει τα μέλη μιας οποιασδήποτε ομάδας. Είναι η «ομαδική ψυχή» της. Ομαδική ψυχή έχουν τα έθνη, τα πολιτικά κόμματα, οι θρησκείες, οι διάφοροι κοινωνικοί οργανισμοί, ακόμα και οι παρέες των ανθρώπων. Η ομαδική ψυχή, σχηματίζεται από το σύνολο των αισθημάτων, των σκέψεων, των προσδοκιών, των ενεργειών, όλων των μελών μιας ομάδος και καθίσταται η «προστάτιδα θεότητά της». Την προστατεύει από εξωτερικές επιθέσεις, προσελκύει τους ομοϊδεάτες, απωθεί τους αντιπάλους, εμψυχώνει με πάθος και αφοσίωση τα μέλη της. Υπάρχουν στην ιστορία πολλές περιπτώσεις στρατιωτικά και οικονομικά ασθενέστερων λαών που κατόρθωσαν να επικρατήσουν έναντι ισχυροτέρων αντιπάλων, ακριβώς διότι διέθεταν ισχυρότερο εγρηγορός, το οποίο κέρδισε τις μάχες στο αόρατο ενεργειακό επίπεδο, πολύ πριν οι μάχες αυτές δοθούν στον ορατό μας κόσμο. Τα εγρηγορότα είναι ψυχικές ενέργειες και απεικονίζουν την ποιότητα του χαρακτήρα της ομάδας που τα δημιούργησε. Στην ναζιστική Γερμανία, σχηματίστηκε ένα πολύ ισχυρό, αλλά νοσηρό εγρηγορός, που σαν μια επιδημία ψυχικού τύπου, εύκολα επικράτησε απέναντι σε άλλες ηθικά ποιοτικότερες αλλά ασθενέστερες ομαδικές ψυχές. Οι ναζί ήταν παθιασμένοι, αφοσιωμένοι και οπλισμένοι με πολλά «επιχειρήματα». Αυτά τα χαρακτηριστικά ενίσχυαν την ατομική ψυχή του καθενός, η οποία σαν κύτταρο ενός οργανισμού (της ομαδικής ψυχής) συνέβαλε στην οικοδόμηση του ηθικά εκφυλισμένου, αλλά ενεργειακά ισχυρού, ναζιστικού εγρηγορότος. Υπάρχουν μηχανισμοί οι οποίοι μας επιτρέπουν να συνδεθούμε με κάποιο εγρηγορός. Πρέπει αρχικά να ενστερνιστούμε τα ιδανικά και τους στόχους της ομάδας την οποία αυτό επιβλέπει. Αυτό μας συντονίζει ενεργειακά. Επίσης τα εγρηγορότα εκφράζονται με ορισμένα σύμβολα και η απεικόνισή τους στην διάνοια και στα συναισθήματά μας, είναι ένα «κανάλι», ένα «καλώδιο», μέσω του οποίου η δύναμη της συγκεκριμένης ομαδικής ψυχής διοχετεύεται στην ατομική μας ψυχή. Ένα πολύ λεπτό σημείο είναι τι είδους πνεύμα βρίσκεται «πίσω» από την ομαδική ψυχή, αν βρίσκεται κάποιο πραγματικό πνεύμα (κάποια αληθινή ανώτερη αυτοσυνειδητή οντότητα), ή η συγκρότηση της ομάδας είναι μόνο ψυχοσωματική. Μπορούμε να φανταστούμε τις πραγματικά ανώτερες δυνάμεις σαν το Φως που βρίσκεται μέσα σε ένα δωμάτιο. Στους τοίχους του δωματίου υπάρχουν ανοίγματα με συγκεκριμένα συμβολικά σχήματα. Ένα τρίγωνο, η απεικόνιση μιας θεότητας, ένα σύνθετο συμβολικό σχήμα, ίσως ένας αριθμός, κάποια ιδανικά κ.α. Μέσα από τα ανοίγματα αυτά ακτινοβολεί σε μας το Φως που βρίσκεται στο κλειστό δωμάτιο. Αυτά τα ανοίγματα, εμψυχωμένα από τις ενέργειες των ανθρώπων που ασχολούνται μαζί τους και τα πιστεύουν, αλλά ταυτόχρονα εμψυχωμένα και από το εσωτερικό φως, είναι τα εγρηγορότα, ή οι ομαδικές ψυχές και οι άνθρωποι που συνδέονται μαζί τους (επικοινωνώντας με το Φως του δωματίου μέσω αυτών), απαρτίζουν μια ομάδα, μια οικογένεια, ένα σύλλογο, μια θρησκεία, στο υλικό επίπεδο. Αν το εγρηγορός παρακμάσει, ασθενήσει, σβήσει, τότε η αντίστοιχη ομάδα ασθενεί, ή διαλύεται, διότι δεν υπάρχει πλέον η ενέργεια που την ζωογονεί. Και εδώ ερχόμαστε σε ένα μεγάλο θέμα, αυτό της «ψυχικής υγιεινής» ενός έθνους, ή μιας οποιασδήποτε ομάδας. Τα ζητήματα της υγιεινής αυτής εξετάζονται από δύο πλευρές. Από την πλευρά της έντασης της ενέργειας, και από την πλευρά της ποιότητάς της. Όμως μια μελέτη αυτού του είδους, δεν είναι του παρόντος. Όσοι όμως γνωρίζουν πώς να διαχειρίζονται τις δικές τους ψυχικές ενέργειες (γνώση που αποκτάται με την εξάσκηση και δεν την διαθέτουμε μόνο και μόνο επειδή γεννηθήκαμε ή επειδή έχουμε κάποιες μεγάλες ιδέες για το άτομό μας) μπορούν αναλογικά να συμπεράνουν ποια πρέπει για παράδειγμα να είναι η κοινωνική και η προσωπική τους δράση, ώστε να ενισχύσουν και να εξυγιάνουν μια ομαδική ψυχή, στην οποία συμμετέχουν. Όσοι αποφασίζουν να εργαστούν επί του εαυτού τους, συνδεόμενοι με κάποια «παραδοσιακά», ζωντανά εγρηγορότα, που πίσω τους «κρύβεται» το Πνεύμα, και η ενέργεια όλων των ζώντων και αναχωρησάντων συνεργατών και βοηθών, αισθάνονται σαν να έχουν συνδεθεί με μια ηλεκτρική παροχή ρεύματος υψηλής τάσης. Η σύνδεση αυτή δεν είναι συμβολική, αλλά απολύτως πραγματική. Άφθονη ενέργεια τίθεται στην διάθεσή τους και η πρόοδός τους αυξάνει γεωμετρικά. Αρκεί να σεβαστούν ορισμένους κανόνες, ώστε να μην διακοπεί η παροχή, ή για να μην «κεραυνοβοληθούν», λόγω της άγνοιας και της αλαζονείας τους. Σκεφτείτε, αν θελήσουμε με σύνεση να χρησιμοποιήσουμε το ηλεκτρικό ρεύμα, θα έχουμε θετικά αποτελέσματα, αν όμως είμαστε απρόσεκτοι, ή ακόμα χειρότερα, αν με αυτό θελήσουμε να βλάψουμε κάποιον, τότε η «ειμαρμένη» θα μας χτυπήσει αλύπητα, είτε είμαστε ένας μεμονωμένος άνθρωπος, είτε μια οργανωμένη ομάδα, είτε ένα έθνος, είτε ίσως ολόκληρη η ανθρωπότητα. Η ποιότητα ενός εγρηγορότος – ομαδικής ψυχής, εξαρτάται από την ποιότητα των συμμετεχόντων στην ομάδα την οποία αυτό εμψυχώνει και επιβλέπει. Οι ατομικές ψυχές των ανθρώπων είναι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σαν τα κύτταρα ενός οργανισμού, του οργανισμού της ομαδικής ψυχής. Και το κάθε κύτταρο έχει την συμβολή του και την αντίστοιχη ευθύνη για την υγεία του σώματος στο οποίο ανήκει. Ο οργανισμός όμως είναι ισχυρότερος από το μεμονωμένο κύτταρο και το να αντιπαρατεθεί κανείς μετωπικά σε ένα εγρηγορός είναι σαν να «λακτίζει προς κέντρα». Αν «ανοιχτούμε» στις ενέργειες μιας ομαδικής ψυχής, αυτή θα μας κατακλύσει και θα μας παρασύρει στις δικές της επιδιώξεις. Καλύτερα είναι να κρατάμε αποστάσεις και να μην εκτιθέμεθα άσκοπα σε μη ελεγχόμενες από εμάς επιδράσεις. Η συμμετοχή μας σε συνάθροιση ενός όχλου για παράδειγμα, μας εκθέτει στην υποβαθμιστική δύναμη της συγκεκριμένης ομαδικής ψυχής. Ιδίως αν μέσα μας παρουσιαστεί κάποιο ενδιαφέρον για τον λόγο της συνάντησης αυτής και για τα επιχειρήματα, τα συνθήματα και τους στόχους της. Τότε ανοίγει μέσα μας μια «πύλη», συνδεόμαστε ψυχικά με το εν λόγω χαμηλής ποιότητας, αλλά μεγάλης έντασης εγρηγορός και ισοπεδωνόμαστε σαν προσωπικότητες. Αν δεν ενδιαφερθούμε, δεν παρασυρθούμε εσωτερικά, έχουμε ελπίδες να διατηρήσουμε την ακεραιότητα της συνείδησής μας και την ελευθερία της βούλησης, όχι γιατί θα «νικήσουμε» αυτή την ομαδική ψυχή, αλλά γιατί απλώς δεν θα συνδεθούμε καθόλου μαζί της. Η σύνδεση και η επικοινωνία μας με τις ομαδικές ψυχές είναι μια πραγματική τέχνη. Θα συνδεθούμε με κάποιες από αυτές ή όχι; Ποια είναι η ποιότητά τους; Και αν συνδεθούμε, ποια θα είναι η σχέση μας; Μεγάλο μέρος της ελεύθερης βούλησης και της ανεξαρτησίας της προσωπικότητάς μας, εξαρτάται από την στάση μας απέναντι στις ομαδικές ψυχές και η ενσυνείδητη διαχείριση αυτών των καταστάσεων μας καθιστά υπολογίσιμους παράγοντες στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Θαλής 26/1/2008 Από την Ιστοσελίδα "Παραδοσιακή Μύηση και Εσωτερισμός"  *Οι πληροφορίες που παρέχονται στο blog αυτό έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δε μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνωμάτευση ή την επίσκεψη σε γιατρό ή σε άλλον ειδικό της υγείας.

Χρησιμοποίηση του Εκκρεμούς για Θεραπεία, Καθαρισμό & Προστασία

Εισαγωγή στα Ακασικά & την Ανώτερη Θεραπευτική'

 

Με τη σωστή χρήση του εκκρεμούς ανιχνεύουμε αυτές τις ενέργειες – δυνάμεις παρεμβαίνοντας στα αίτια, τροποποιώντας τις καταστάσεις, αλλάζοντας τις συνθήκες της ζωής μας προς το καλύτερο.

Αρχίζουμε να επικοινωνούμε με τον Ανώτερο Εαυτό μας και συζητάμε μαζί του το τί είναι αυτό που θέλουμε να εκδηλώσουμε, χωρίς να μας απασχολεί πώς θα εκδηλωθεί.

 

Ο εαυτός μας μπαίνει σε λειτουργία "Αγγελικού Πιλότου", και έτσι εκδηλώνουμε καθημερινά άνεση, υγεία, χαρά, αγάπη, ειρήνη, αφθονία και αρμονία με ανθρώπους, μέρη και καταστάσεις.
 

Δεν σταματάμε να έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας, το αντίθετο, μετατοπίζουμε την προσοχή μας από τον θορυβώδη χαμηλότερο εαυτό μας στον υψηλότατο εαυτό μας. Μέσω του ανώτερου εαυτού μας, αποκτάμε μεγαλύτερο έλεγχο στην πραγματικότητά μας.

Γινόμαστε ευχαριστημένοι με το πού βρισκόμαστε αυτήν τη στιγμή - χαρούμενοι, ικανοποιημένοι και ενθουσιασμένοι επειδή είμαστε συνδεδεμένοι και εκμεταλλευόμαστε όλες τις δυνατότητες αυτού του σύμπαντος.

Έχουμε 100% πίστη στον υψηλότερο εαυτό μας και επικοινωνούμε μαζί του αυτά που είναι οι βαθύτερες επιθυμίες της καρδιάς σας.

Ο Ανώτερος εαυτός μας ενορχηστρώνει όλες τις συγχρονικότητες, τις ευτυχείς συμπτώσεις και τις απροσδόκητες ευκαιρίες να μας εκπλήξουν και να μας ευχαριστήσουν.

Απλώς διατηρούτε την εστίασή μας στη μεγάλη εικόνα και αναλαμβάνουμε δράση στις επιλογές που σας παρουσιάζονται σε κάθε νέα στιγμή.

Γινόμαστε επίσης πολύ ήσυχοι μέσα μας και ακούμε, γιατί όταν οι πολλές σκέψεις σκοτίζουν το μυαλό μας, χάνουμε την επαφή με τον υψηλότερο εαυτό μας.

Όλες οι λειτουργίες μέσω του Ανώτερου Εαυτού είναι το κλειδί για να ζούμε μια διαρκώς επεκτεινόμενη, πάντα εκπληρωμένη, πάντα παρούσα και πάντα ευχαριστημένη ζωή που μετατρέπει αυτήν την πραγματικότητα σε έναν πραγματικό παράδεισο στη γη.

Πρακτικά θέματα που θίγονται:

-Τρόποι χρήσης του εκκρεμούς για λήψη έγκυρων απαντήσεων για όλους τους τομείς της ζωής μας (εργασία, υγεία, σχέσεις, σκοπό, περιβάλλον κ.τ.λ.)

-Τεχνικές σύνδεσης με τον Ανώτερο Εαυτό και συντονισμός με την Κοσμική Υπερσυνείδηση για άντληση ενεργειών από τα Ανώτερα Πεδία.

-Καλλιέργεια ικανότητας πρόγνωσης. Δυνατότητα πρόβλεψης για μελλοντικές καταστάσεις και προοπτικές.

-Δυνατότητα αναγνώρισης των ενεργειακών  ποιοτήτων του περιβάλλοντος μας (έμψυχο και άψυχο δυναμικό) σε πλαίσια συμβατότητας και αρμονικής συνύπαρξης.

-Εντοπισμός γεωπαθητικών και ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών, αποτελεσματικοί τρόποι εξουδετέρωσής τους και εναρμόνιση χώρων.

-Μέτρηση του δυναμικού του ενεργειακού σώματος της ζωτικότητας, των τσάκρας, του οργανισμού και αναγνώριση της κατάστασής τους.

-Αναφορά στο ψυχολογικό μέρος της ύπαρξής μας με τις αντίστοιχες ιδιότητες του κάθε κέντρου.

- Τεχνικές εξισορρόπησης και εναρμονισμού θεραπευτικής φύσεως για αποκατάσταση της ψυχοσωματικής αρμονίας.

- Χρήματα, Σχέσεις, Υγεία, Θεραπεία ψυχοφθόρων καταστάσεων, Στόχοι και επίτευξη.

- Εισαγωγή στην Ενέργεια, τρόποι και εφαρμογές της, για αρμονία ζωτικότητα, ευεξία, υγεία, επίτευξη.

- Ενδυνάμωση και εναρμόνιση του φυσικού, ενεργειακού και ψυχικού φορέα μας.

- Πρακτικές ασκήσεις κατάκτησης και χειρισμού των μεθόδων και τεχνικών που θα διδαχθούν.

 και άλλα πολλά !!!

Για επιπλέον πληροφορίες και διευκρινήσεις στείλτε e-mail στη διεύθυνση OlisticTherapies@gmail.com.

ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ. ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΚΑΘΕ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Γνωρίζουμε πως η λειτουργία του υπολογιστή μας εξαρτάται από τις δυνατότητες του σκληρού του δίσκου, που είναι το κομμάτι όπου αποθηκεύονται τα πάντα. Ακόμα κι αν διαγράψουμε ένα αρχείο, ένας εξειδικευμένος προγραμματιστής με τα σωστά μηχανήματα και τη σωστή γνώση μπορεί να το ανασύρει.

Μέσα στον ανθρώπινο υπολογιστή οτιδήποτε μας συμβαίνει καταγράφεται με τη μορφή αναμνήσεων. Ακόμα κι αν δεν το θυμόμαστε συνειδητά, ακόμα κι αν δεν έπεσε στην αντίληψή μας όταν συνέβη επειδή η προσοχή μας ήταν στραμμένη αλλού, παρ'όλα αυτά καταγράφεται. Υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις ανθρώπων που κάτω απ' την επήρεια της ύπνωσης ή κατά τη διάρκεια εγχείρησης του εγκεφάλου, όπου ερεθίστηκαν συγκεκριμένα τμήματα, θυμήθηκαν γεγονότα που συνέβησαν όταν ακόμα βρίσκονταν στη μήτρα.

Από όλες αυτές τις αναμνήσεις το 90% βρίσκονται στο ασυνείδητο ή υποσυνείδητο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον να τις θυμηθούμε.

  Το γεγονός ότι οι αναμνήσεις μας επηρεάζουν άμεσα την υγεία, αποτελεί τη βάση της ψυχολογίας για περισσότερο από εκατό χρόνια. Αυτή η ιδέα άρχισε να επικυρώνεται επιστημονικά, όταν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, νέοι στρατιώτες παρουσίαζαν τραύματα χωρίς να έχουν τραυματιστεί πραγματικά σωματικά. Το ονόμασαν shell-shock. Τότε συνειδητοποίησαν πως αυτό που υπάρχει στο μυαλό, έχει τη δύναμη να σε αρρωστήσει.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ

Όλα τα δεδομένα, οτιδήποτε μας συμβαίνει ενσωματώνεται στην κυτταρική μνήμη με τη μορφή ενεργειακών μοτίβων. Ο Dr. Bruce Lipton εξηγεί πως το σώμα είναι σαν μια κάμερα. Η κάμερα καταγράφει οποιοδήποτε σήμα από το περιβάλλον και το αποθηκεύει σαν φιλμ στον πυρήνα του κυττάρου. Μερικά από αυτά τα δεδομένα περιέχουν καταστρεπτικές εικόνες και λανθασμένες πεποιθήσεις που δημιουργούν άγχος στο σώμα.

  Τα πανεπιστήμια του Stanford, του Harvard και της Νέας Υόρκης σε ξεχωριστές έρευνες που δημοσίευσαν, καταδεικνύουν ότι αυτά τα δεδομένα στην κυτταρική μνήμη μπορεί να είναι το χαμένο κομμάτι του παζλ στους τομείς της υγείας και της θεραπείας. Η έρευνα του Southwestern University Medical School συμπεραίνει πως η μεγαλύτερή μας ελπίδα για τη θεραπεία ανίατων ασθενειών στο μέλλον, στηρίζεται στο να βρεθεί ο τρόπος θεραπείας της κυτταρικής μνήμης που φαίνεται να είναι ο μηχανισμός ελέγχου στο σώμα.

  Για πολλά χρόνια η επιστήμη πίστευε πως οι μνήμες αποθηκεύονται στον εγκέφαλο. Προσπαθώντας να καθορίσουν σε ποιο τμήμα ακριβώς, οι επιστήμονες τεμάχισαν και εξέτασαν τα μέρη του για ν' ανακαλύψουν τελικά, πως παρ'όλο που οι αναμνήσεις μπορούν να ενεργοποιηθούν από διαφορετικά τμήματα του εγκεφάλου, η πραγματική αποθήκη δε βρίσκεται σ' αυτόν, αλλά σε όλα τα κύτταρα του σώματος.

  Η απόδειξη δόθηκε με τη μεταμόσχευση οργάνων. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι που δέχτηκαν μοσχεύματα, άρχισαν να έχουν σκέψεις, αισθήματα, όνειρα ακόμα και διατροφικές συνήθειες του δότη.

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ

Όλοι έχουμε αναμνήσεις που μας γεμίζουν με αισθήματα λύπης, θυμού, φόβου, σύγχισης κ.λ.π. κι αυτές είναι μόνο οι συνειδητές.

Ο Dr. Bruce Lipton υποστηρίζειότι, οι λανθασμένες αναμνήσεις που είναι αποθηκευμένες στην κυτταρική μνήμη καλύπτουν το συνειδητό και ασυνείδητο νου και καθοδηγούν το σώμα να αντιδράσει με άγχος για να αμυνθεί. Το Institute of HeartMath που πρωτοπορεί στις εναλλακτικές έρευνες, διαπίστωσε κατά τη διεξαγωγή ενός πειράματος ότι η οργή ή οι χαρούμενες σκέψεις, κατέστρεφαν ή θεράπευαν αντίστοιχα το ανθρώπινο DNAπου βρισκόταν υπό μελέτη σ' έναν εργαστηριακό σωλήνα.

  Το stress είναι ένας φυσικός και πολλές φορές κατάλληλος τρόπος που το σώμα αντιδρά σε μια κατάσταση που προκαλεί φόβο και είναι απαραίτητος μηχανισμός για ν' αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ζωής. Δημιουργείται όταν το μυαλό πιστεύει ότι βρισκόμαστε σε κάποιο είδος κινδύνου, είτε σωματικό είτε συναισθηματικό. Όταν το μυαλό πιστεύει ότι δεν έχουμε την ικανότητα να διαχειριστούμε μια επείγουσα κατάσταση, εκκρίνει αδρεναλίνη προκαλώντας την αντίδραση που λέγεται "μάχη ή φυγή". Αν αυτή η αδρεναλίνη δεν "καταναλωθεί" παραμένει στο σώμα δημιουργώντας ένταση και ανησυχία. Πολύ άγχος χωρίς κάποια απελευθέρωση προκαλεί εξάντληση και ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. 
 

  Το σώμα και το μυαλό μας έχουν μια λίστα με πράγματα που πρέπει να γίνουν καθημερινά και ένα συγκεκριμένο ποσό ενέργειας να καταναλώσουν. "Πρέπει" να γίνουν λειτουργίες όπως η αναπνοή και η καρδιακή λειτουργία. "Χρειάζεται" να γίνουν π.χ. η πέψη, ο καθαρισμός του αίματος και η λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Και "θέλει" να διορθώσει ή να επιλύσει τις αρνητικές κυτταρικές μνήμες. Όταν η ενέργεια του σώματος μειώνεται εξαιτίας του άγχους, μειώνονται και οι λειτουργίες που γίνονται, ξεκινώντας από αυτές που θεωρούνται λιγότερο επείγουσες, όπως του ανοσοποιητικού.

  Στο βιβλίο του The Single Cause and Cure for any Health Challenge, o Ph.D. Ray Gebauer παραθέτει έρευνες που συμπεραίνουν ότι όταν δεν έχουμε αρκετό χρόνο ν' αναρρώσουμε από κάθε στρεσογόνο γεγονός που μας συμβαίνει, τα κύτταρά μας παραμένουν κλειστά, το σώμα γερνάει και εμφανίζει ασθένειες σαν φυσικό επακόλουθο.

  Το να καταπιέζουμε τις καταστρεπτικές αναμνήσεις απαιτεί ένα τεράστιο ποσό ενέργειας σε καθημερινή βάση. Η διαδικασία αυτή δημιουργεί μόνιμο άγχος μέχρι που κάτι θα "σπάσει", σύμφωνα με τον Dr. John Sarno, καθηγητή στο New York University Medical School. Η μόνη λύση είναι αυτές οι αναμνήσεις να θεραπευτούν αντί να καταπιεστούν. Αυτό που συμβαίνει, όμως, στις περισσότερες θεραπευτικές διαδικασίες είναι ότι συνεχίζουμε να κουβαλάμε μέσα μας όλα αυτά τα σκουπίδια των αρνητικών συναισθημάτων, μόνο που τα έχουμε ψεκάσει με άρωμα για να μη μυρίζουν τόσο πολύ.

  Με το συνειδητό νου μπορούμε να διαλέξουμε θετικές σκέψεις, αλλά το υποσυνείδητο δεν μπορούμε να το ελέγξουμε γιατί λειτουργεί με συσχετισμούς. Αν, για παράδειγμα, σκεφτούμε τα Χριστούγεννα και έχουμε κάποιες άσχημες αναμνήσεις απ' αυτά, το υποσυνείδητο ενεργοποιεί αυτές τις αναμνήσεις κι αρχίζουμε να νιώθουμε το αρχικό συναίσθημα που σχετίζεται με αυτές. Οι κυτταρικές μνήμες εκπέμπουν αρνητικές ενεργειακές συχνότητες και δημιουργούν άγχος και σύγχιση αφού δεν γνωρίζουμε συνειδητά από πού προήρθαν. Στο Southwestern University απέδειξαν πως ένα πρόσωπο, ζώο ή φυτό με καταστρεπτικές κυτταρικές μνήμες αγωνίζεται και δυσκολεύεται ακόμα κι όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές.

     TO ΑΝΤΙ-VIRUS ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

  Όπως στον υπολογιστή, ο οργανισμός μας έχει ένα πρόγραμμα που μας προστατεύει από κάθε είδους "ιούς". Καθώς μεγαλώνοντας αποκτούμε όλο και περισσότερες αρνητικές εμπειρίες, αυτό το πρόγραμμα προσθέτει συνεχώς νέα στοιχεία που τα αναγνωρίζει ως "ιούς". Το anti-virus πρόγραμμα δρα αυτόματα σύμφωνα με την ενστικτώδικη αντίδραση της αποφυγής του πόνου και της επιδίωξης της ευχαρίστησης.

  Από μωρά όπου δεν υπάρχει ακόμα η λογική σκέψη και δρούμε με το ένστικτο, ο πόνος και η ευχαρίστηση είναι οι δείκτες που μας μαθαίνουν τι να αποφεύγουμε και τι να επιδιώκουμε. Σαν ενήλικες καταλαβαίνουμε ότι η αντίδραση στην ευχαρίστηση ή στον πόνο δεν είναι πάντα λογική. Αυτό που δεν ξέρουμε, όμως, είναι ότι σε κάθε περίπτωση συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με αυτό το αυτοματοποιημένο anti-virus πρόγραμμα. Πολλές φορές η συμπεριφορά μας είναι ανεξήγητη γιατί δεν γνωρίζουμε το ερέθισμα που την προκάλεσε και που οδηγεί πάντα σε μια ασυνείδητη ανάμνηση.

    ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ;

  Σύμφωνα με τον Dr. Ben Johnson, υπάρχουν τρεις τύποι αναμνήσεων καταχωρημένες στον σκληρό μας δίσκο:

1. Οι κληρονομημένες αναμνήσεις που είναι ενσωματωμένες στο DNA κάθε κυττάρου.

  Όταν ένα ωάριο και ένα σπερματοζωάριο γονιμοποιούνται για να δημιουργήσουν το έμβρυο, του κληρονομούν μαζί με τα φυσικά χαρακτηριστικά και τις κυτταρικές μνήμες των γονιών του. Κι όχι μόνο τις δικές τους αλλά και αυτές που έχουν κληρονομήσει οι ίδιοι απ' τις δικές τους οικογένειες. Συχνά σ' ένα πεντάχρονο παιδάκι αναγνωρίζουμε όχι μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα από έναν παππού, μια γιαγιά ή έναν θείο. 

2. Οι προ-λογικές αναμνήσεις.

  Μέχρι περίπου την ηλικία των έξι ετών, ο εγκέφαλος λειτουργεί στην κατάσταση όπου εκπέμπει κύματα Δέλτα- Θήτα. Αυτό σημαίνει πως όλες οι εμπειρίες μας καταγράφονται απευθείας στον "σκληρό μας δίσκο", χωρίς να φιλτραριστούν πριν από τη λογική και την κριτική σκέψη που αναπτύσσουμε αργότερα.

  Για παράδειγμα, όταν ένα μωρό ξυπνάει βρεγμένο μέσα στη νύχτα, το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να κλάψει δυνατά μέχρι ν' απαλλαγεί από αυτή την άβολη κατάσταση. Όταν, όμως, κάθε φορά αντιμετωπίζει μια νευριασμένη μητέρα που μπορεί ακόμα και να μην του φέρεται καλά, τότε αυτόματα συνδέει αυτά τα δύο γεγονότα. Το μωρό δεν μπορεί να γνωρίζει πόσο κουρασμένη ή καταπιεσμένη μπορεί να νιώθει η μητέρα του. Το μόνο που καταλαβαίνει είναι πως κάθε φορά που αισθάνεται δυσάρεστα, αντιμετωπίζει ταυτόχρονα και το θυμό της μητέρας. Αυτή η σύγχιση που νιώθει αποθηκεύεται στις προ-λογικές αναμνήσεις και μπορεί να ενεργοποιείται ανεξήγητα κάθε φορά που αναζητά την φροντίδα είτε από τη μητέρα του είτε από κάποιον άλλον.

3. Οι τραυματικές αναμνήσεις.

Σ' αυτές μπορεί να περιλαμβάνονται όχι μόνο πολύ σοβαρά γεγονότα όπως η κακοποίηση αλλά και πολύ πιο ήπια όπως η αδιαφορία ή η απαξίωση των ικανοτήτων του παιδιού. Όταν μια τραυματική εμπειρία ενεργοποιείται, η λογική σκέψη παραγκωνίζεται και αναλαμβάνει το υποσυνείδητο δημιουργώντας άγχος στο σώμα προκειμένου να δράσει και να προστατευτεί.

  Αυτές όλες οι αναμνήσεις κτίζουν ένα σύστημα πεποιθήσεων που λειτουργεί σαν προστατευτικό πρόγραμμα. Δηλαδή, το μυαλό χρησιμοποιεί αυτές τις αναμνήσεις σα μηχανισμό άμυνας για να προστατέψει το μωρό ώστε να επιβιώσει και να καταφέρει να γίνει ενήλικας. Κάθε φορά που μια απ' αυτές τις αναμνήσεις ενεργοποιείται από τις τωρινές συνθήκες, ο μηχανισμός άμυνας προκαλεί άγχος στο σώμα προκειμένου να το θέσει σε θέση μάχης και να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να επιζήσει.
     ΟΤΑΝ ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

  Η σύγχιση προκύπτει επειδή αυτή η αίσθηση του επείγοντος που νιώθουμε πολλές φορές δε συμβαδίζει με τις τρέχουσες συνθήκες που βιώνουμε. Όταν συμβαίνει αυτό, για να μην τρελαθούμε προσπαθούμε να το εκλογικεύσουμε βρίσκοντας τεχνητές αιτίες, πολλές φορές, στη ζωή μας που να ταιριάζουν αυτό που βιώνουμε με αυτό που νιώθουμε. Έτσι, χειροτερεύουν τα πράγματα γιατί δημιουργούμε ένα πρόβλημα εκεί που πριν δεν υπήρχε.

  Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα στη ζωή μας είτε είναι υγείας, σχέσεων ή επαγγελματικό, αυτό που πρέπει ν' αναρωτηθούμε είναι ποιο είναι το πραγματικό θέμα που βρίσκεται στην καρδιά μας, δηλαδή στο υποσυνείδητο. Η κύρια δουλειά της καρδιάς είναι να μας προστατεύει από τις επώδυνες καταστάσεις και για την καρδιά τα πάντα συμβαίνουν στο παρόν.

  Στη σύγκρουση μυαλού (συνειδητού) και καρδιάς (υποσυνείδητου), η καρδιά κερδίζει πάντα. Όπως το διατυπώνει ο καθηγητής του Stanford, William Tiller από τους πιο καταξιωμένους φυσικούς στο χώρο της κβαντικής, "υπάρχει μια υποσυνείδητη πρόθεση για όλα τα θέματα της ζωής και όταν η υποσυνείδητη πρόθεση συγκρούεται με τη συνειδητή, το υποσυνείδητο κυριαρχεί πάντα".

  Τις τελευταίες δεκαετίες στον τομέα της αυτοβελτίωσης, πολλοί "γκουρού" υποστηρίζουν πως με τις σωστές θετικές επιβεβαιώσεις μπορούμε ν' αλλάξουμε τις καταστροφικές και λανθασμένες πεποιθήσεις μας και να προσελκύσουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η μέθοδος σχεδόν ποτέ δε λειτουργεί. Η δύναμη της θέλησης και του συνειδητού μπορεί να καλύψει για λίγο αλλά δεν μπορεί να τροποποιήσει τις υποσυνείδητες πεποιθήσεις.

  Το Πανεπιστήμιο του Waterloo στον Καναδά το 2009 έκανε για πρώτη φορά μια έρευνα πάνω στις θετικές επιβεβαιώσεις. Χρησιμοποίησε το καθιερωμένο διαγνωστικό τεστ για τη μέτρηση του άγχους στο αυτόνομο νευρικό σύστημα το Heart Rate Variability κατά τη διάρκεια αυτών των επιβεβαιώσεων για να ανακαλύψει πως το άγχος του σώματος αυξήθηκε πιο πολύ γιατί το υποσυνείδητο ήξερε πως αυτές οι δηλώσεις μπορεί να ήταν θετικές αλλά ήταν ψεύτικες.

  Πάντα φερόμαστε με τον τρόπο που πιστεύουμε. Αυτό που είμαστε πραγματικά, αυτό που πιστεύουμε και οι προτεραιότητες που θέτουμε στη ζωή μας καθορίζονται από αυτά που βρίσκονται στην καρδιά μας (το υποσυνείδητο). Και το μόνο που προσπαθεί η καρδιά είναι να μας προστατέψει από τον πόνο. Έτσι, αν το σύστημα πεποιθήσεων που νομίζουμε ότι έχουμε δεν μας πηγαίνει εκεί που θέλουμε, αν σαμποτάρουμε τον εαυτό μας για ανεξήγητους λόγους, αν φαινόμαστε συνεχώς "άτυχοι", αν αντιμετωπίζουμε προβλήματα υγείας, σχέσεων, επαγγελματικά κ.λ.π., αν εν ολίγοις καταλήγουμε να ζούμε μια ζωή που δε μας αρέσει, είναι γιατί το αυτοματοποιημένο anti-virus πρόγραμμα που έχουμε ενσωματωμένο ενεργοποιείται και αντιδρά σ' έναν παλιό πόνο που νιώσαμε όταν η αρχική ανάμνηση δημιουργήθηκε.

  Ο μόνος τρόπος θεραπείας είναι η θεραπεία αυτών των λανθασμένων και καταστρεπτικών αναμνήσεων που μας κατευθύνουν στο να πιστεύουμε κάτι που δεν είναι αληθινό πια.

   Γιάννα   Ντουδεσκέα

Σημείωση: Όλα τα στοιχεία και οι πληροφορίες του άρθρου προέρχονται από το βιβλίο των Alex Loyd, Ben Johnson: The Healing Codes.
*Οι πληροφορίες που παρέχονται στο blog αυτό έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δε μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνωμάτευση ή την επίσκεψη σε γιατρό ή σε άλλον ειδικό της υγείας.