Θάνατο εννοούμε την αποχώριση του ενσαρκωμένου κομματιού της ψυχής από το σώμα.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που δεν αναφέρονται σ’ αυτόν τον ορισμό.
1) όλα τα αιθερικά σώματα (ή αυρικό πεδίο ή η κοινώς λεγόμενη ‘αύρα’) με
όλες τις πληροφορίες που έχουν καταγραφεί σε αυτά από την ζωή που έζησε, μαζί
με όλες τις αποτυπώσεις των εμπειριών που βίωσε, καλές και κακές, μαζί με
2) το ενσαρκωμένο κομμάτι της Ψυχής και
3) το Πνεύμα, δηλαδή όλες τις γνώσεις που ο άνθρωπος αποκόμισε
κατά τη διάρκεια της ζωής του και όλα τα συναισθήματα που βίωσε, ιδιαίτερα τα
πιο έντονα, καθώς και ολόκληρη η προσωπικότητά του
αποχωρίζονται από το σώμα και
κόβονται όλες οι συνδέσεις μεταξύ αυτών και του σώματος.
Το επόμενο αναγκαίο βήμα, είναι να καούν τα αιθερικά σώματα.
Οτιδήποτε έχει καταγραφεί στο αυρικό πεδίο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, έχει
πλέον μεταφερθεί στο Πνεύμα του ανθρώπου, οπότε, το αυρικό πεδίο δεν
έχει λόγο ύπαρξης και υπάρχει ένα χρονικό περιθώριο 40 ημερών για
να γίνει αυτό, που η ‘πόρτα’ παραμένει ανοιχτή προκειμένου να περάσει η ψυχή σε
παραπάνω διάσταση.
Γι’ αυτό το λόγο κάθε θρησκευτικό δόγμα έχει
θεσπίσει 3ήμερα, 9μερα, 40ήμερα τελετουργικά, προκειμένου, από την ενέργεια της
προσευχής των ανθρώπων, να τραφεί η ψυχή και να περάσει απέναντι.
Εδώ είναι που ερχόμαστε εμείς οι ‘ζωντανοί’ και μπλοκάρουμε τη
διαδικασία... Ο πόνος όλων αυτών που
μένουν πίσω, τα μοιρολόγια, οι φωνές, και τα παρακάλια των συγγενών και των
αγαπημένων, αποτρέπουν την Ψυχή και το Πνεύμα του ανθρώπου να προχωρήσει προς
το Φως (γιατί η προσωπικότητα του αποβιώσαντος υφίσταται μέσα στο Πνεύμα και
ο ‘άνθρωπος’ δεν θέλει να αφήσει πίσω του πόνο και δυστυχία ...). οπότε δεν προλαβαίνει να συλλέξει την ενέργεια
που χρειάζεται για να προχωρήσει, παραμένοντας σε αυτήν την διάσταση, στη γη.
Όταν βλέπουμε «φαντάσματα», ουσιαστικά βλέπουμε μια ψυχή που δεν έχει προλάβει να κάψει τα αιθερικά της σώματα.
Είναι μαρτύριο για μια ψυχή να περιφέρεται εδώ, γιατί δεν ανήκει σε αυτήν
τη διάσταση. Δεν μπορεί να πάρει ενέργεια από πουθενά για να προχωρήσει μόνη
της, γιατί δεν υπάρχει πλέον σύνδεση με το σώμα, με αποτέλεσμα να προσκολλάται στο
αιθερικό πεδίο των ανθρώπων.
Θυμάστε την ταινία «6η αίσθηση»?
Αυτή είναι η ιστορία ενός βίαιου θανάτου, από έναν άνθρωπο που δεν κατάλαβε
ότι πέθανε και που άφησε πίσω ανεκπλήρωτες υποθέσεις... Δυστυχώς, οι άνθρωποι
που έχουν πεθάνει σε χειρουργικά τραπέζια ενόσω υπόκεινται σε γενική
αναισθησία, μπορεί να μην έχουν καταλάβει ότι έχουν πεθάνει και να τριγυρνούν
χωρίς σκοπό, αναρωτιόμενοι τί συμβαίνει.
Άνθρωποι που έχουν πεθάνει ξαφνικά, όπως πχ σε τροχαία ατυχήματα, ή από
σφαίρα ή στον ύπνο τους, μπορεί απλά να συνεχίζουν να ‘υπάρχουν’ και να κινούνται
αενάως σε μια κατάσταση ‘μη ύπαρξης’, προσκολλούμενοι στο αιθερικό τυχαίων
ανθρώπων, για να τρέφονται και να έχουν ενέργεια.
Τί χρειάζεται να κάνουμε εμείς?
Όχι μοιρολόγια, όχι ιαχές, όχι φωνές και σπαραγμός... όλα αυτά εξυπηρετούν
μόνο τον εγωισμό μας και τον προσωπικό φόβο μας από ένα γεγονός που συμβαίνει
σε κάποιον άλλον.
Λέμε μόνο ευχαριστίες και όμορφα
λόγια για τη ζωή που έζησε, αναφέρουμε τα κατορθώματα και τα επιτεύγματά του,
τη σφραγίδα που άφησε σε κάθε άνθρωπο που ακούμπησε και την αγάπη που έδωσε, τη
φροντίδα, τη χαρά, το γέλιο, την ανθρωπιά, την καλωσύνη και την ομορφιά της
ψυχής του.
Έτσι η Ψυχή παίρνει τη δύναμη και την ενέργεια που χρειάζεται για να
προχωρήσει προς το Φως και εμείς απολαμβάνουμε έναν επιπλέον Φύλακα Άγγελο στη
ζωή μας, έναν επιπλέον Βοηθό και Οδηγό, που μας γνωρίζει από κοντά και ξέρει
από πρώτο χέρι τί χρειαζόμαστε και τί θέλουμε, και μπορεί πλέον να μας βοηθήσει
να το πετύχουμε.
Φυσικά και θα κλάψουμε!!! Φυσικά και θα βιώσουμε την απώλεια στη δική μας ζωή!!
Για τον εαυτό μας κλαίμε... για εμάς που μένουμε πίσω θρηνούμε. Όχι γι’ αυτόν
που προχώρησε, γιατί αυτός είναι στο Φως και είναι καλά !!
καλλιόπη
