Νομίζω ότι είμαι σαφής...
Όταν γουστάρω κάποιον και αρχίζω και τον σκέφτομαι σεξουαλικά (τί μου κάνει και τί του κάνω..) και 'τελειώνω' με τέτοιες σκέψεις, εγώ δένομαι με αυτόν πολλαπλάσιες φορές απ’ ό,τι αυτός επηρεάζεται από εμένα! Εγώ δένω τον εαυτό μου με τον άλλον άνθρωπο, που, στο κάτω-κάτω, μπορεί να γουστάρει, αλλά μπορεί και να μην γουστάρει!
Αν εγώ δω αυτόν τον άνθρωπο, θα δω τη μαλακία σαν απλό τελετουργικό και θα την μετρήσω σαν τέτοια... Φυσικά, άντε να πεις σε κάποιον ότι έχει υπάρξει μια κοπέλα στη ζωή σου που χαϊδευόταν επανειλημμένα για εσένα και να μην σε ταράξει στις ερωτήσεις... γι’ αυτό αποφεύγω διευκρινήσεις.
Αφού σε εμένα εμφανίζεται ως τελετουργικό, στο λύσιμο θα εκληφθεί ως επίθεση, γιατί είναι ενεργειακή επίθεση, αφού πίσω από την πλάτη του άλλου ‘παίζεις’ με την ενέργειά του και την χρησιμοποιείς για να κάνεις κάτι ‘καλό’ μόνο για εσένα...
και τί έχουμε πει ότι είναι τελετουργικό;
Οτιδήποτε έχει επίκληση και υλικό κομμάτι. Παράδειγμα, πάτε στην εκκλησία και ανάβετε ένα κερί και λέτε «Βόηθα να μπω στο Πανεπιστήμιο!». Αυτό είναι λευκό τελετουργικό, γιατί έχει επίκληση σε κάτι ανώτερο από εμένα και αντικείμενο (κερί) και φυσικά είναι λευκό τελετουργικό γιατί επικαλούμαι για τον εαυτό μου αποκλειστικά και δεν περιλαμβάνω άλλον πίσω από την πλάτη του και εν αγνοία του!
Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να γράψω ποια επίκληση (επικλήσεις) κάνω όταν οραματίζομαι κάποιον που θέλω να πηδήξω και ποιο το ‘αντικείμενο’ (όχι, δεν εννοώ το σωματικό όργανο, αλλά το παραγόμενο αυτού του οργάνου μέσα από την αυτοϊκανοποίηση...).
Το παρόν άρθρο αφορά άντρες και γυναίκες και ισχύουν τα ίδια και για τους δύο.
καλλιόπη
